- ابراهیم رباطی (اِ مِ رِ)
از عرفای قرن سوم هجری، اصلاً از مردم هرات. رباط موضعی است به نزدیک هرات و ابراهیم ستنبۀ هروی شیخ او بوده است
معنی ابراهیم رباطی - جستجوی لغت در جدول جو
پیشنهاد واژه بر اساس جستجوی شما
(اِ مِ کَ)
لغت نامه دهخدا
ابراهیم بن محمدحسن خراسانی کاخی کرباسی. فقیه شیعی. پدرش از مردم کاخ یا کاخک از نواحی خراسان بوده و چون درهرات بمحلۀ حوض کرباس ساکن گردیده از اینروی به کرباسی اشتهار یافت و پس از آن باصفهان رفته مقیم شد. ابراهیم در سال 1180 ه. ق. در این شهر متولد گردیدو فقه را نزد بسیاری از علمای آن زمان آموخت، مانند میرزا ابوالقاسم قمی صاحب قوانین و مولی مهدی بن ابی درّ نراقی و بحرالعلوم و شیخ جعفر معروف به کاشف الغطا و سید علی صاحب ریاض المسائل و دیگران. او بیشتر بتألیف و تدریس می پرداخت و بمرافعات و دعاوی چنانکه عادت فقهای آن زمان بود دخالت نمیکرد و با قناعت معاش میگذرانید. از کتب اوست: اشارات در اصول معروف است و به طبع رسیده. نخبه در فقه فارسی. ایقاظات. شوارع الهدایه الی شرح الکفایه و منهاج الهدایه و رسائل مختلفۀ دیگر. وفات او به سال 1262 ه. ق. بوده است
(اِ مِ غَ)
لغت نامه دهخدا
معروف به ساحلی، ابواسحاق ابراهیم بن محمد. یکی از علما و ادبای اندلس. در سال 724 ه. ق. به حج رفت و از آنجا به سودان شد و بخدمت والی آنجا پیوست و هم بدانجا مقام گزید و در 740 یا 747 وفات کرد
(قِ طی ی)
لغت نامه دهخدا
ابراهیم. مولای رسول خدا صلی الله علیه و سلم مکنی به ابورافع. وی در فتح مصر حضور داشته و از مردم مصر علی بن ریاح از او روایت دارد. او از جانب علی در کوفه منصوب شد. و به سال 40 هجری قمری وفات یافت. (سمعانی)